Bu konuşmada çocuğun büyük bir ayrılık yaşayarak dünyaya gelişinin ardından ebeveynle kurduğu bağlanma ve ayrışma sürecine ve genel olarak ebeveyn çocuk ilişkisine odaklanılacaktır. Konuşmada bağlanma ve ayrışma süreci içinde hem ebeveyn hem de çocuk tarafından yaşanan ruhsal kargaşa ve uzlaşma döngülerine; çatışma ve endişelere, ve de yaşanan coşkulu ve doyurucu anlara odaklanılacaktır. Bağlanma teorileri yaşamın erken dönemlerinde ebeveynin ulaşılabilir olmasının ve çocuğun ihtiyaçlarına cevap vermesinin içselleştirileceğini, çocuğun hayat boyu taşıyacağı güven duygusunun temellerini atacağını anlatır. Çocuk içsel olarak yalnız olmayacaktır ve zamanı geldiğinde adım adım ebeveynden fiziksel ve ruhsal olarak ayrılacak, bağımsızlaşacaktır. Bu ancak hayatın ilk yıllarında kurulan yakın ve koşulsuz sevgiye dayanan bir ilişki ile mümkün olacak, en sonunda ebeveyn ve çocuk kendi ayrı yollarına düşebilecektir. Ancak bu süreç hiç de öyle masallardaki gibi olmaz, zorlukları da mutlulukları da içinde barındırır. Konuşmada hem ebeveynlerin çocuklarla olan ilişkilerini yeniden sorgulamalarına, hem de çocuklarının ve kendilerinin yeterince iyi, doyurucu, geliştiren ve destekleyen bir "ebeveyn çocuk ilişkisi" yaşayabilmeleri için neler yapılabileceğine birlikte kafa yorulacaktır.

Ayşegül Metindoğan Hakkında:

Lisans derecesini Ankara Üniversitesi, Eğitimde Psikolojik Hizmetler bölümünde tamamladıktan sonra, Milli Eğitim Bakanlığı bursu ile yüksek lisans ve doktora eğitimini tamamlamak üzere 1999 yılında Amerika Birleşik Devletlerine gitmiştir. Syracuse Üniversitesi'nde "Child and Family Studies" Çocuk ve Aile Çalışmaları (gelişim psikolojisi) bölümünde yüksek lisans ve doktora eğitimlerini tamamlamıştır. Yüksek lisans tezini "Ebeveynlerin çocukların farklı alanlarda (fiziksel, ahlaki ve geleneksel) kuralları nasıl anladıklarına dair algıları" üzerine tamamlamıştır. Doktora tezi ise "Ebeveynlik inançları ve çocuk yetiştirme tarzlarının çocukların başarı motivasyonu yoluyla öğrenmek için okula hazır oluşa etkisi: Yapısal denkleme modeli" olmuştur. Amerika'da bulunduğu yıllarda hem Syracuse Üniversitesi'nde araştırma ve öğretim görevlisi olarak, hem de State University of New York (SUNY) Oswego'da part-time ve full time ziyaretçi öğretim üyesi olarak görev yapmış, pek çok ders vermiş ve araştırmalar yapmıştır. Yüksek lisans ve doktora eğitimi sırasında çeşitli ödüller almış, doktora tezi ise Syracuse Üniversitesi doktora tez ödülüne layık görülmüştür. 2008 yılında Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nde göreve başlamıştır ve halen Boğaziçi Üniversitesinde "gelişim psikolojisi" "araştırma "yöntemleri" ve "uygulamalı araştırma" dersleri başta olmak üzere çeşitli dersler vermekte, araştırma ve yazılarına devam etmektedir. Ayrıca, İstanbul Bilgi Üniversitesi Klinik Psikoloji programında bir yüksek lisans derecesi daha almıştır ve pedagog, çocuk gelişimi ve aile uzmanı olmasının yanı sıra, Uzman Klinik Psikolog & Çift ve aile terapistidir. Çalışma alanları arasında aile, pozitif ebeveynlik, çift ilişkileri, babalık, çocuk ve ergenlerde gelişimsel sonuçlar, içe ve dışa dönük davranış problemleri, cinsiyet rolleri, kültürlerarası çalışmalar, etkili ve gelişimsel öğretmenlik uygulamaları sayılabilir. Çocuk ve Ebeveyn: Ne seninle ne sensiz Bu konuşmada çocuğun büyük bir ayrılık yaşayarak dünyaya gelişinin ardından ebeveynle kurduğu bağlanma ve ayrışma sürecine ve genel olarak ebeveyn çocuk ilişkisine odaklanılacaktır. Konuşmada bağlanma ve ayrışma süreci içinde hem ebeveyn hem de çocuk tarafından yaşanan ruhsal kargaşa ve uzlaşma döngülerine; çatışma ve endişelere, ve de yaşanan coşkulu ve doyurucu anlara odaklanılacaktır. Bağlanma teorileri yaşamın erken dönemlerinde ebeveynin ulaşılabilir olmasının ve çocuğun ihtiyaçlarına cevap vermesinin içselleştirileceğini, çocuğun hayat boyu taşıyacağı güven duygusunun temellerini atacağını anlatır. Çocuk içsel olarak yalnız olmayacaktır ve zamanı geldiğinde adım adım ebeveynden fiziksel ve ruhsal olarak ayrılacak, bağımsızlaşacaktır. Bu ancak hayatın ilk yıllarında kurulan yakın ve koşulsuz sevgiye dayanan bir ilişki ile mümkün olacak, en sonunda ebeveyn ve çocuk kendi ayrı yollarına düşebilecektir. Ancak bu süreç hiç de öyle masallardaki gibi olmaz, zorlukları da mutlulukları da içinde barındırır. Konuşmada hem ebeveynlerin çocuklarla olan ilişkilerini yeniden sorgulamalarına, hem de çocuklarının ve kendilerinin yeterince iyi, doyurucu, geliştiren ve destekleyen bir "ebeveyn çocuk ilişkisi" yaşayabilmeleri için neler yapılabileceğine birlikte kafa yorulacaktır.